vrijdag 16 maart 2018

Marokko memento


Ik kijk terug op dat moment
zonder te zien,
maar dieper daarbinnen
merk ik, met al mijn zintuigen,
zit ik in dat moment
On(be)grijpbare klanken
grijpen me bij de keel
De kleuren van de (atmo)sfeer
Verwarmen de zoete thee
De geur van verbondenheid
hangt in de lucht en
wemelt om me heen
Omringt en sluit af,
Verblindt en neemt me mee
ik ben (bevangen) door dat moment
De vrouw slaat met haar zorgende handen
mijn hartslag op de de emmer
De vrouw doorziet met haar stille ogen
mijn gezworven ziel
De vrouw bezingt met haar luisterende stem
mijn verloren gevlogen woorden.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Sterk

Sterk zijn zij die zwak durven zijn, hun pijn onder ogen zien en tonen en niet verstoppen ver weg achter gesloten oogleden waar het ...