Sterk zijn zij die zwak durven zijn,
hun pijn onder ogen zien en tonen en niet
verstoppen ver weg achter gesloten oogleden
waar het niet meer gevonden en vergeten wordt
en ze er geen enkele controle over bezitten
want de pijn kan opnieuw tevoorschijn komen
in bengelende tranen die zich naar buiten
wringen
omdat ze zo bijzonder moeilijk zijn om te
verdringen.
Sterk zijn zij die hulp vragen,
hun zwaktes met begrip omarmen
eerder dan ze harder weg te duwen,
als de vijand van hun overwinningen,
iemand bij de arm en in hun hart nemen
om ze mee te dragen op hun tocht en
zich moeizaam een leerzame weg te banen
door de onbekende want onverkende
vervreemdende kronkels in hun beider hoofd.
Sterk zijn zij die zich overgeven aan gevoelens
die zomaar met hun verstand op de loop gaan,
waardoor ze niet meer weten welke richting
voor hen bestemd is op deze onbegrensde wereld
en niet meer met hun voeten op de grond staan,
maar weten dat ze hun weg zullen vinden
altijd begeleid door een verregaande liefde
die hen laat voelen dat ze niet alleen zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten