Herinnering

Herinnering...
een schets
in de spiegels van gedachten,
wordt eindeloos weerkaatst en
elke keer dat men zich herinnert,
buigt het beeld een beetje af.
Vervormt en verandert
met de traag vorderende jaren.

Een herinnering als tranen
verscholen en verstopt
achter een spiegel van gemaakt geluk

om bij ieder droevig denkbeeld
zachtjes tegen het glas te tikken
tot er een barst verschijnt, in dat geluk
en een twijfelachtige traan tevoorschijn komt,

een verhaal vertellend van verdriet.

Een herinnering
zo groots en machtig
dat het onverwacht...
Verward en verloren
de spiegels breekt
zwerft doelloos door het geheugen
om uiteindelijk
achter donker glas te verdwijnen.
Voor het leven verborgen,
achter herinneringen gevormd tot
vrije, vluchtig vliegende golven
van een geur, geluid, een gevoel.
Mooi en lieftallig,
met een zacht muziekje, vrolijk als een kinderlach,
onmerkbaar en onmisbaar op de achtergrond.
Een herkende glimlach,

die wreedheid ontwapent en de wereld overwint.