Je zou kunnen denken dat verwachtingen
het tegenovergestelde zijn van herinneringen.
Het een is in de toekomst, het ander verleden.
Maar verwachtingen spruiten voort uit herinneringen,
het een zou niet bestaan zonder het ander.
Een verwachting is een voorspelling, gebaseerd op eerdere ervaringen. Misschien niet de ervaringen zoals die gebeurd zijn, maar wel zoals we die herinneren.
We handelen op basis van verwachtingen en dus ook op basis van herinneringen, zelfs wanneer we die liever vergeten.
Onze hersenen vullen onzekerheden in.
We leven op basis van hypothesen
Maar soms zijn het verwachtingen die hypnotiseren, waardoor ik niets anders zie en niet open sta voor falsifiëren. Niet moedig genoeg om achter vervreemdende vermoedens aan te gaan.
Dan houden herinneringen mij in de ban,
als een allesbepalende bias,
Ik onthoud wanneer verwachtingen niet vervuld worden, wanneer handelingen niet voldoen.
Die vele herinneringen creëren de verwachting dat verbetering niet zal zijn voor dit seizoen
Wanneer ik stellig overtuigd ben van die hypothese, is teleurstelling de verwachte teneur.
Wanneer mijn voorgevoel bevestigd wordt,
voel ik dat des te meer.
Door deze voorspellingen kan ik anticiperen op gedragingen, efficiëntie verhogen, grip krijgen op de werkelijkheid die in feite onvoorspelbaar is.
Ik heb geen glazen bol, maar wel herinneringen achter een mat glazen wand.
Een beeld doorbroken en toch houd ik krampachtig vast aan de verwachtingen waar de werkelijkheid niet aan kan voldoen.
Aanvaarden is haast onmogelijk wanneer ik gehypnotiseerd ben, in de ban van onrealistische verwachtingen, gebaseerd op wensbeelden, dromen en herinneringen hervormd door verbeelding.
Verbeelding vormt verwarring, wanneer de werkelijkheid haar ware aard toont en de kleuren van verwachtingen krachtig van zich afwerpt.
Ik blijf moedeloos achter.
Want zonder verwachtingen ben ik eeuwig afwachtend, op een hypothese
zonder zekerheid en zonder overeenstemming tussen jou en mij, waarheid en verwachting
En rest alleen nog verbeelding en verwarring
Vertrouwen zoek
Wantrouwen troef
Tot het bewijs van het tegendeel
En daarin heb jij een aandeel,
Toon me dat het anders kan,
Dat je gedragingen kan verbeteren
en mijn foute verwachtingen falsifieren.
Zonder aantoonbare doorbrekingen van het verwachtingspatroon, blijf ik de werkelijkheid en toekomst voorspellen met mijn mat-glazen bol.
Totdat jij naar me toekomt,
Ik niet meer verblind ben door verbeelding,
jou blind kan vertrouwen en op gefundeerde verwachtingen verder kan bouwen.
Ik blijf een verbeten verbeteraar,
Krampachtig werkend aan een andere werkelijkheid.
Zo koppig dat ik mijn kop er niet bijhoud, maar verlies in voorspelbare teleurstellingen en me dan verbaas over de moedeloosheid die me in de ban houdt, vastgehouden door de ketens van onverklaarbare hoop, geput uit herinneringen en ongeoorloofd getransponeerd naar een ongeloofwaardige toekomst, waarvan de hypothese al ontelbare keren betrouwbaar ontkracht werd.
De hypothese heeft mij ontkracht.
"Sta in je kracht", zeggen ze
"Trek je conclusies", zeggen ze
Alsof de werkelijkheid zo simpel, voorspelbaar en zeker is als een wiskundige stelling in plaats van gekenmerkt door onmetelijke teleurstelling.
Alsof er logische gevolgtrekkingen zijn te maken.
Bijgevolg blijf ik tegen alle logica in trekken en sleuren om uit deze sleur te raken.
En dus lijk ik onrustig
te blijven berusten in onredelijkheid
Voorwaarden poneren zonder gevolgtrekking,
Ontkennen dat ik kan bestaan zonder de ander.
Herinneringen en verwachtingen in verwarring te laten, zonder ze te ontwarren noch ontkrachten.
En dus blijf ik machteloos
mijn eigen drogredenen volhouden,
want opgeven staat in dezelfde vergelijking als verliezen, al verlies ik daarbij de negatie uit het oog.
Ligt geluk in het reiken naar de onbereikbare platoonse perfecte ideeën?
Is dit de verbeelding van creativiteit en vooruitgang Of van verwarring en ontgoocheling,
wanneer de werkelijkheid onttoverd blijkt?
Want aan de andere kant van die wand
houdt de wanhoop stand
En ik wacht
Af
